24 Ιουλίου 2013

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

"Άρθρο του Προέδρου στον τοπικό τύπο"


Κυριακές : οι οκτώ «μύθοι» του Χατζηδάκη και οι τέσσερεις «πραγματικότητες» των εμπόρων



Στην αρχή της εβδομάδας που τελειώνει ο ΥΠΑΝ ένοιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί την πρωτοβουλία του για το προαιρετικό(;) άνοιγμα των μικρών εμπορικών  καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο, μιλώντας για οκτώ «μύθους» που επικαλείται η εμπορική κοινότητα.

Στον «μύθο» του κου υπουργού ότι δουλεύουν Κυριακές μια σειρά από εργαζομένους σε καφέ, εστίαση, βιομηχανικοί εργάτες, μέσα μαζικής μεταφοράς, κ.λ.π. , αντιπαραβάλλουμε την «πραγματικότητα» που είναι τελείως διαφορετική.

Οι εργαζόμενοι όλων των παραπάνω κατηγοριών γνωρίζουν εξ αρχής – από την πρώτη ημέρα που θα προσληφθούν -  ότι είναι τέτοια η φύση της εργασίας τους που θα δουλέψουν και Σάββατα και Κυριακές και αργίες με μια διαφορά όμως.  Μια διαφορά που σκοπίμως δεν αναφέρει η ηγεσία του ΥΠΑΝ. Οι παραπάνω εργαζόμενοι δεν δουλεύουν κάθε Κυριακή και ακόμη έχουν ημέρα ξεκούρασης μέσα στην εβδομάδα.

Ερώτημα, ένας αυτοαπασχολούμενος έμπορος μπορεί να έχει το μαγαζί του εφτά μέρες την εβδομάδα; Προφανώς όχι.

Στον «μύθο» του κου υπουργού για το άνοιγμα των καταστημάτων μετά τις 11.00΄(πέρας της θείας λειτουργίας) η «πραγματικότητα» άλλα δείχνει.

Η Κυριακάτικη αργία έχει θεσπιστεί από τον αυτοκράτορα Μέγα Κων/νο πριν από δεκαεπτά αιώνες. Δεν σημαίνει ότι επειδή τα μαγαζιά προτείνεται να ανοίξουν μόλις τελειώσει η θεία λειτουργία λύνεται το πρόβλημα. Γιατί εκτός από το θέμα του εκκλησιασμού είναι και ο οικογενειακός και κοινωνικός ιστός. Κάτι που ξεχνάει ο ΥΠΑΝ. Η Κυριακή για τους εμπόρους πέρα από ημέρα εκκλησιασμού και ξεκούρασης είναι και ημέρα ενδυνάμωσης των οικογενειακών και  κοινωνικών σχέσεων, αλλά και υποστήριξης άλλων συναδέλφων που παρέχουν υπηρεσίες. 

Στο «μύθο» του κου υπουργού περί επιθυμίας της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης για το εν λόγω μέτρο, αντιπαραθέτουμε την «πραγματικότητα» που λέει ότι η συντριπτική  επιθυμία της κοινής γνώμης θέλει το άνοιγμα των υπηρεσιών και το Σάββατο και υπάρχει καθολική επιθυμία της κοινής γνώμης για τον περιορισμό των προνομίων, επιθυμίες που δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για την εκπλήρωσή τους.

Επίκληση  δηλαδή της κοινής γνώμης με λογική δηλαδή ala cart από τους πολιτικούς.  

Τέλος στον «μύθο» του κου υπουργού περί των δεκαεπτά εκατομμυρίων τουριστών που πρέπει να βρούνε ανοικτά τα καταστήματα για να ψωνίσουν, απαντάμε με την «πραγματικότητα»  που ακολουθεί το αυτονόητο.  

Οι τουριστικές περιοχές έχουν εδώ και χρόνια ακολουθήσει ένα διαφοροποιημένο, σε σχέση με την μη τουριστική Ελλάδα, ωράριο καταστημάτων. Τους τρεις μήνες της τουριστικής σεζόν οι Κυκλάδες για παράδειγμα, είναι ανοικτές και την Κυριακή. Από τον Οκτώβριο και μετά υπάρχει λόγος λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων στη συγκεκριμένη περιοχή; Προφανώς όχι.

Κλείνοντας λέμε ότι στα θέματα ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων θα πρέπει να προσμετρούνται  μια σειρά από  παράγοντες όπως καλοκαιρινός ή χειμερινός τουρισμός, γεωμορφολογία της περιοχής, αστικό κέντρο ή όχι, τοπικά δρώμενα, ετήσιες θεσμοθετημένες εκδηλώσεις, αλλά και το είδος της επιχείρησης.

Παράγοντες που γνωρίζουν καλά οι  τοπικοί εμπορικοί σύλλογοι, οι δήμαρχοι  ο περιφερειάρχης και μπορούν να ορίσουν αποτελεσματικά για όλους το πλαίσιο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων.